Van twee van onze lezers mochten wij een schrijven ontvangen, waarin zij iets vertelt over hun ervaringen met de vorming tot leven in de Geest. Het was een vorming zoals velen die meegemaakt hebben als 'individu in de groep'. We zullen hen zelf aan het woord laten.
Ik moet bekennen dat ik bij de aanvang er nogal sceptisch tegenover stond. Wat het geloof betreft nam ik het niet al te serieus. Ik had eigenlijk alleen maar oog voor materiële zaken. Dat was voor mij belangrijk. Status en imago moesten hoog staan.
Toch kwam er een moment in mijn leven dat deze zaken voor mij niet meer het belangrijkste waren. Ik dacht dat er iets meer moest zijn, dat een intenser geluk zou kunnen geven. Nadat ik God de Vader om hulp had gevraagd, heeft Hij mij een antwoord gegeven en ben ik regelmatiger gaan bidden en aan de vorming gaan meedoen. Dat ik dit samen met mijn vrouw heb kunnen doen is een heel belangrijke steun voor mij geweest.
Tijdens deze vorming heb ik geleerd hoe ik elke dag kan bidden. Ik heb er ook geleerd dat praten met andere mensen over het geloof en het leven voor jezelf een positieve inbreng heeft. Je beseft hierdoor beter dat God je accepteert zoals je bent met al je menselijke tekortkomingen en niet eist dat je bent zoals andere mensen denken dat je zou moeten zijn. Het gaat voornamelijk om je eigen contact met God.
Vooral het doorgeven van de ervaringen was elke keer weer een stimulans om er mee door te gaan.
Verder heb ik dan nog de voldoening gehad enkele keren een antwoord van God te krijgen nadat ik Hem om hulp had gevraagd.
Het bidden met handoplegging heeft mij bijzonder aangesproken. Het heeft mij duidelijk gemaakt dat de Heilige Geest mij leidt als ik er om vraag.
Als je elke dag contact met God de Vader hebt, geeft dit veel meer levensvreugde en kun je moeilijkheden die voorheen onoverkomelijk leken, tot een goed einde brengen.
Ik kan deze vorming iedereen aanbevelen, maar ik wil er bij opmerken dat je het zelf moet doen - hetgeen soms wel eens wordt vergeten.
M.B.
Wat heeft de afgelopen vorming 'Adem van Leven' mij gedaan?
Ik dacht: ik heb me al aan Jezus gegeven, ik meen te leven zoals Hij het wil, dus… voor mij hoeft deze vorming niet zo nodig.
Doch, vergeet het maar!
Ik ben tot de ontdekking gekomen dat de afgelopen weken hard nodig waren en dat mijn verhouding met Jezus tóch wel op een laag pitje stond; dat het dagelijkse leven een sleur geworden was en óók mijn geestelijk leven: mijn gebed, mijn omgang met God en mijn medemensen.
Zo'n opkikker als deze vorming is noodzakelijk en moest regelmatig plaats kunnen vinden. Een plant die je te weinig of te onregelmatig water geeft, verschraalt. En als je het Goddelijk vuur in je laat smeulen, verschrompelt dat óók. Je moet het niet af en toe, maar regelmatig opporren. De pook er in!
Dus moet ik van nu af alles op alles zetten om mijn contact met God te verstevigen en duurzaam te maken. Ik besef dat ik meer aandacht moet besteden aan stille tijd om me inniger met Hem verbonden te voelen, om daaruit de kracht te putten om te proberen te leven zoals Jezus het ons voorgeleefd heeft en zodoende iets voor de medemens te kunnen betekenen. Daarvoor leven we toch!
'IJdelheid der ijdelheden', zegt Prediker, 'alles is ijdelheid', maar na alles onderzocht te hebben zegt hij: 'En dit is mijn slotwoord: vrees God en onderhoud zijn geboden'.
Zo is het. God sta me bij en geve me zijn Geest!
Henny
Wat is een vorming tot leven in de Geest?
Neem ook een abonnement op ons tijdschrift, met altijd ook persoonlijke ervaringsverhalen.